Featured
Table of Contents
Dat is niet eenvoudig, omdat verschillende instanties met verschillende definities en uitgangspunten werken. Wij hadden contact met Actiz, het ministerie van VWS, Vektis, CAK en zorgeconomen van de Erasmus Universiteit. Volgens het ministerie bezuinigde het kabinet sinds 2012 2,5 miljard euro op de langdurige zorg. Dat is breder dan alleen ouderenzorg.
Dat is dus 1,33 miljard. Gedeeld door het aantal ouderen in 2017 wordt aan langdurige ouderenzorg gemiddeld 420 euro per oudere minder uitgegeven dan zonder de bezuinigingen het geval zou zijn geweest. Investico keek vervolgens naar de totale uitgaven aan ouderenzorg, inclusief eigen bijdragen van patiënten zelf. Die kosten zijn verdeeld over de Wet maatschappelijke ondersteuning (WMO), de Wet langdurige zorg (WLZ) en de Zorgverzekeringswet (ZVW).
Van Vektis ontvingen we de databestanden over de zorgkosten in 2015, waaruit de zorgkosten per leeftijdsgroep zijn op te maken. Die hebben we omgezet naar een percentage per leeftijdsgroep. Daaruit kwam naar voren dat de totale kosten stijgen, ondanks de bezuinigingen in de langdurige zorg. thuisverpleging teamzorg. Deze stijging komt grotendeels voor rekening van het zorgdeel dat wordt gefinancierd via de zorgverzekeraars, waaronder de wijkverpleging valt
De volgende dag vliegt de organisatieadviseur, deeltijd-hoogleraar, mediator en coach naar Zuid-Afrika om een paar weken les te geven aan de Universiteit van Stellenbosch (thuiszorg culemborg). Van Eijbergen werkt ook bij het Zijlstra Center van de VU, dat onderzoek doet naar publiek bestuur. In die hoedanigheid schreef hij een rapport over de zorgtaken die gemeenten hebben overgenomen van het rijk, zoals in de uitvoering van de Wet maatschappelijke ondersteuning (wmo)
Gemeenten en zorgaanbieders zijn volgens hem verstrikt geraakt in een woud van contractverhoudingen. ‘De focus ligt niet op zorg, maar op kostenbeheersing en het voorkomen van fouten via contracten en protocollen.’ Het rapport is gebaseerd op gesprekken met bestuurders uit de publieke sector. activite thuiszorg. ‘President van de rechtbank, bestuurders van zorginstellingen, woningbouwcorporaties, een burgemeester.’ Uit de gesprekken kwam naar voren dat gemeenten en zorginstellingen vooral bezig zijn met het opstellen van regels en contracten
Die zitten aan beide kanten dat soort regels te bedenken die niet zorginhoudelijk zijn, maar voorschrijven waar je allemaal aan moet voldoen. Gesprekken tussen zorg- en gemeentebestuurders lopen in toenemende mate via accountants. Een bizarre, perverse ontwikkeling.’ Bovendien leiden al die regels volgens hem nergens toe. ‘Zorgaanbieders hebben contracten met verschillende gemeenten.
Volgens de protocollen krijgt meneer Jansen wel een toetje bij het eten en meneer Pietersen niet. Dat kan natuurlijk niet. Dus gaan zorginstellingen wat middelen met het budget en krijgt iedereen een toetje. Al die contracten leiden tot financiële schijnzekerheid (palliatief team thuiszorg).’ Zorginstellingen hebben nu te maken met de tucht van de markt: elk jaar opnieuw moeten ze met elkaar de concurrentiestrijd aangaan om een contract te krijgen met de gemeente
Tegelijkertijd moeten ze voldoen aan de bureaucratie van de overheid, die probeert grip te houden op de zorguitgaven. De situatie sinds de transitie is eigenlijk het ‘slechtste van twee werelden’, zegt Van Eijbergen. ‘Marktwerking zonder vrijheid van de markt; en bureaucratie zonder de zekerheid van een overheid - thuiszorg kind.’ Op de begane grond van een jaren-zestigflatgebouw in Arnhem-Oost zit Acare Thuiszorg
Directeur Tera Stuut ondervindt de regeldruk die van de zorg bijna een accountancydiscipline maakt dagelijks in de praktijk. ‘Al die richtlijnen… Als ik voor tachtigduizend euro zorg lever aan een gemeente moet ik zevenduizend euro uitgeven aan accountants die alles controleren. En de marges zijn al heel klein.’ Sinds de transitie is de regeldruk groter geworden, zegt ze.
Je wil niet weten wat je hier allemaal moet bijhouden.’ Bovendien zijn de gemeentelijke regels niet in de plaats gekomen van de bureaucratie van de rijksoverheid, maar erbovenop. Het ministerie van vwsblijft zich via de Inspectie voor de Gezondheidszorg met gedecentraliseerde zorgtaken bemoeien. ‘Laatst kwam de Inspectie langs. We moeten met iedere huisarts een overeenkomst tekenen waarin staat dat je samenwerkt zodat de kwaliteit geborgd is.
Maar de huisartsen hier willen die contracten niet, en daardoor voldoen wij nu niet aan alle eisen van de Inspectie.’ Ook nieuw: controle op topinkomens. Iedere zorginstelling moet een formulier met accountantsverklaring invullen over het salaris van de directie. Ook Tera Stuut met haar driehonderd cliënten. ‘Ik krijg salaris volgens de cao voor twintig uur per week.
Dat kostte bij de accountant toch weer vijftienhonderd euro. Mijn raad van toezicht krijgt niks, zelfs geen reiskostenvergoeding (thuiszorg enschede). Maar ik moest wel een lijst opstellen van hun andere bijbaantjes. Al die regels, alleen omdat een paar bestuurders van grote instellingen te veel salaris hebben gepakt. Het is de omgekeerde wereld.’ En dan is er een derde paarse krokodil in het bureaucratische zorgmoeras waar Stuut zich dagelijks doorheen worstelt: die van de zorgverzekeraars
In het nieuwe systeem heeft de wijkverpleegkundige een spilfunctie. Net als de huisarts mag hij of zij indicaties stellen en dus bepalen hoeveel zorg iemand nodig heeft. Verzekeraars willen de zorguitgaven in de hand houden en hebben er belang bij dat wijkverplegers geen al te ‘dure’ diagnoses stellen - totaal thuiszorg. Daar wordt stevig op gecontroleerd
‘Ze beslissen of je tien of twintig minuten ergens mag zitten. Dat is niet hun taak; dat moet de wijkverpleegkundige doen. Bij de een ben je in tien minuten klaar met een steunkous en bij de ander duurt het twintig minuten.’ Stuut stuit bij verzekeraars op groot wantrouwen. ‘Je moet je eindeloos verantwoorden.
Soms ben je dagen bezig om bij de verzekeraar een contactpersoon te vinden over één bepaald dossier. Doe je dat niet, dan krijg je helemaal niet betaald.’ Dieptepunt was voor haar het hoogbejaarde echtpaar waarmee we dit stuk begonnen. Oude mensen die zelfs de diploma’s van de verpleegkundigen van Acare moesten opsturen om de zorg vergoed te krijgen.
In een kantoortje op een non-descript bedrijventerrein op de grens van Papendrecht en Alblasserdam spreken we Marianne Veth. Ze runt een netwerk met zzp’ende wijkverpleegkundigen en omschrijft de relatie met verzekeraars als een drama. ‘De ene na de andere factuur: afgekeurd, afgekeurd, afgekeurd.’ De zzp’ers in de zorg leveren bij uitstek een bijdrage aan het dichter bij de burger brengen van zorg.
En ze zijn relatief goedkoop, wat de kosten van de ouderenzorg kan drukken. Maar volgens Veth weten de zorgverzekeraars zich geen raad met zzp-wijkverpleegkundigen. Keer op keer worden facturen niet betaald. ‘Ik begon erover in onze Whats, App-groep voor zzp’ers in de zorg. De app ontplofte met schrijnende verhalen. Een verpleegkundige in de palliatieve zorg had voor negenduizend euro facturen uitstaan, maar kreeg haar geld niet.
Op een gegeven moment kon ze haar eigen rekeningen niet meer betalen.’ Veth probeerde het op te lossen met de verzekeraar. ‘Dan krijg je een adviseur aan de lijn die zegt dat er wel erg veel gedeclareerd is. Het ging hier over palliatieve zorg; mensen met een morfinepomp die gaan sterven.
Zegt die mevrouw: “Dan moet je er maar eens over denken om vrijwilligers in te zetten.”’ ‘Het is alsof je van een piloot met een landbouwvliegtuig eist dat hij een astronautendiploma heeft’ Iedere keer verzinnen verzekeraars volgens haar iets anders om facturen niet te betalen (fijn thuiszorg). ‘Maar ze zeggen er niet bij waarom, daar moet je zelf achteraan
Ik rekende zelf in uurtarieven en dat was niet goed: factuur afgekeurd. Vervolgens krijg je de echte paarse krokodil. Ik mail de factuur terwijl ik met de verzekeringsmaatschappij aan de telefoon zit, zodat ze meteen kunnen kijken of het goed is. Maar nee, dat kan niet, want het moet via een collega die er niet is.
Die had wel drie cliënten, maar twee zijn dood. 24 uurs thuiszorg. Dat heb je in dit werk: mensen gaan dood; zijn verstandelijk gehandicapt of dement. En de verzekeraar wil referenties.’ Tijdens ons onderzoek hoorden we veel kritiek op de rol van de zorgverzekeraars in de wijkverpleging. We hebben de verzekeraars om een reactie gevraagd
Dat maakt dat er nog weinig inzicht is in de kwaliteit en de doelmatigheid van de geleverde zorg. Daar moeten zorgverzekeraars vanuit hun rol op letten. Ook zorgverzekeraars houden niet van paarse krokodillen en willen zorgverleners met zo min mogelijk administratieve lasten opzadelen. Maar blind vertrouwen is ook niet goed.
Want zo gek is het toch niet dat een zorgverzekeraar nagaat of de verpleegkundige wel gediplomeerd is?’ Menzis zegt over het controleren van diploma’s: ‘De zorgverzekeraar heeft als taak de zorg toegankelijk en betaalbaar te houden. psychiatrische thuiszorg. Dat doen we onder andere door contracten met wijkverpleegkundigen af te sluiten. Dit echtpaar heeft de zorg van een ongecontracteerde wijkverpleegkundige ontvangen
Latest Posts
Helpt Chatgpt Bij Sollicitaties?
Thuisverpleging - Gemeente Steenokkerzeel
Thuisverpleging